Dag 2 op Laber Ward
Blijf op de hoogte en volg Ramon
20 November 2012 | Tanzania, Arusha
Dag 2 op de Laber Ward.
Vrolijk word ik begroet met Morning Raull how are you.
Yes ik ben blijven hangen gister!
Het zaaltje is me gisteren niet geweldig bevallen, toch begin ik mijn dag daar weer.
6 Vrouwen wachten op volledige ontsluiting, er gebeurd nog weinig.
Na het assisteren bij het inbrengen van een blaascatheter en een infuus, het bestuderen van alle formulieren en opmaken van een bed is er weinig te doen.
Ik vraag de zuster dus maar of ik een kijkje mag nemen in het kamertje waar de vrouwen gezien worden voor ze op de wacht of de bevalafdeling komen.
Dat mag na uitleg dat ik een verpleegkundige ben en "ervaring" heb met zwangere vrouwen.
Een voor een komen de vrouwen binnen, ze hebben een boekje bij zich waar de gegevens en informatie mbt verloop zwangerschap in staan.
Ik schrijf het over op het baarformulier, de zuster meet de buik op, voelt of de vliezen intact zijn en of er enige ontsluiting is.
Ik meet de bloeddruk op en de zuster luistert met een vreemde toeter op de buik naar de hartslag van het kind.
Teamwork!
De vrouwen met meer dan 5cm breng ik naar het zaaltje en draag ik over aan de zuster daar.
Minder dan 5cm, helaas ze gaan de trap op en nemen plaats bij 3 andere vrouwen op een bed.
De vrouwen slenteren achter me aan terwijl ik de tassen en papieren voor ze versleep, hoffelijk noemden de 2 Belgische vrijwilligers (Verloskundigen in opleiding) het.
Al die service en aandacht van een man, dat zijn ze hier niet gewend.
Wel moest ik mijn looptempo aanpassen, mijn lange benen tegen een klein vrouwtje met een enorme buik. Tsja...
Vandaag was er een inspectie van de overheid, alles moest dus volgens het boekje.
Er werd niet geslagen en geschreewd door de zusters, ze gedroegen zich bijna net zo hoffelijk als ik deed.
Volgens het boekje moeten de vrouwen op de 2pers kamer bevallen, ik heb me rotgelachen. Nouja als binnenpretje dan...
Een vrouw met volledige ontsluiting en hevige weeen moest even naar het kamertje lopen. Mooi dat ze dat niet wil, de zuster kan niet slaan of schreeuwen want er staan 4 inspectievrouwtjes toe te kijken.
Tegen mij kan ze ook niet gaan schreeuwen, dan maakt ze geen positieve indruk.
Heel netjes op haar beste Engels vraagt ze dus om een rolstoel.
Op m'n dooie gemakje ga ik die dus maar halen aan de andere kant van de afdeling, ze kan me toch niks maken!
Ze duwt de vrouw in de rolstoel en gaat met nogal grof geweld de deur door het kamertje in.
Ik mag oprotten want er is inspectie en daar mag ik niet bij zijn.
De bevalling verloopt volgens het boekje, zal wel de enige in mijn vrijwilligersperiode zijn die door een Tanzaniaanse verloskundige volgens het boekje gaat.
Vanmorgen had ik al eens even gevraagd of ik bij een keizersnede zou mogen zijn. Nee was het antwoord, dat mag niet.
Ik had niks te doen dus loop een rondje over de afdeling, kom toevallig een dokter tegen waar ik eerder mee had staan kletsen op Surgical Wards. Zonder dat ik iets vraag, vraagt hij of ik bij een sectio wil zijn.
Tsjakka! Wel moet ik opschieten want ze gaan beginnen.
Op m'n snelst hijs ik me in mijn scrub, makser op en mutsje op.
Een sectio doen ze hier niet op de bikinilijn manier zoals in Nederland gebeurd wanneer er geen spoed is. Het mes gaat er van navel tot schaamstreek in, souveniertje dat je er gratis bij krijgt.
Het gaat erg snel, binnen 2 minuten is het kind eruit.
Niet dat het een spoedsectio was ofzo maar ze waren lekker op snelheid, geen Pole Pole of Hakuna Matata hier op de opertiekamer van de kraamafdeling.
Ik begin me wat licht in m'n hoofd te voelen wanneer ze de placenta eruit grijpen en in een emmer plonsen. Het bloed spat alle kanten op en beland tot 10cm voor mijn schoenen, Nice!
Voor ik Out ga vlucht ik de operatiekamer uit en drink maar snel wat water.
Een minuutje later kan ik er weer even tegen en stap ik opnieuw de operatiekamer binnen.
Ze zijn inmiddels aan het hechten, na 5 minuten heb ik dat wel gezien. Het is ook 12 uur dus tijd om naar weg te gaan.
Geluncht in de stad en hierna souveniers op de Masaimarket gekocht.
Ze beginnen met belachelijke prijzen waar toeristen ja op zouden zeggen.
Ik onderhandel net zo lang tot ik maximaal de helft hoef te betalen en liever nog minder. Ze hebben er vanalles, zelfs Obama Kanga's (Omslagdoeken). Niet die van Mark Rutte dus sla ik de Kanga's over.
De aanbieding om mijn Iphone te ruilen voor een hele shop heb ik afgeslagen, verleidelijk maar wat moet ik nou met een Masaishop.
Vanavond eten we burgers! Eliza en Laura (Huisgenoten) koken.
Het was een van de weinige keren dat ik echt lekker gegeten heb hier in huis.
Ohja een psje.
De jongste was vandaag 16, werd moeder van een gezond zoontje.
De oudste was 38, werd voor de zoveelste keer moeder van een gezonde zoon.
De gemiddelde leeftijd was 19, vaak eerste maar soms ook 2e kind.
En dan begon ik vandaag in een nieuw boek, ik dacht lekker toepasselijk.
Wel ben ik meteen weer gestopt na het volgende stuk, genoeg zwanger gedoe op het werk dus tijd voor een ander boek.
Het is vast bijzonder interessant maar nu nog niet voor mij.
Wel viel me meteen op dat de Afrikaanse mannen zich heel strikt aan de basisregels houden. Zouden ze het boek gelezen hebben?
'U hebt een vrouw zwanger gemaakt, en als het meezit is het nog uw eigen vrouw ook. Laat mij een van de eersten zijn die u feliciteert: goed gedaan, jochie! Het onweerlegbare bewijs van uw mannelijkheid is geleverd: uw apparaat en de daaraan ontsproten zaadcellen hebben datgene gedaan waarvoor ze bedoeld zijn: u krijgt nageslacht. 'Ik word vader!' jubelt u tegen uw vader, uw vrienden, uw collega's en de maten van uw voetbalelftal. Overal waar u de komende weken komt, zult u op de schouders worden geslagen en worden gecomplimenteerd met de kwaliteit van uw zaad. Zo, dat was het dan, denkt u. Pompiedompiedom, op de plaats rust, mijn bijdrage aan het feest is geleverd. Nu geduldig een maandje of acht wachten, tussentijds voor de vorm af en toe een Ouders van Nu doorbladeren als mijn vrouw kijkt, faken dat ik het ook heel belangrijk vind dat de kleur van de commode past bij die van het wiegje, een keertje mee naar zo'n pufcursus, dat bevallinkje er nog even achteraan en dan zijn we vader. Uheeft gelijk: veel meer kunt u niet doen en veel meer is er ook niet te doen. Er groeit een baby in de buik van uw vrouw, veranderd.
De praktijk is anders. Alles, in, op, aan en rond uw vrouw verandert. Het enige wal niet verandert, bent u. Haar man. Ze ziet dat u denkt dat het allemaal vanzelf gaat met zo'n zwangerschap. En dat bevalt haar niet. Dat bevalt haar helemaal niet, en datzal ze laten weten ook. Wen er maar vast aan: in de ogen van uw vrouw bent u ook zwanger. Dat u dit anders ziet, en dat dit biologisch en rationeel gezien totale onzin is, doet niet terzake. Deze maanden telt alleen de perceptie van uw vrouw. U bent de dader.Nee, nu niet meteen boos worden. Ik sta aan uw kant. Ik weet ook wel dat die baby heus vanzelf groeit en dat het echt niet helpt als u geen rosbief eet, niet drinkt, niet rookt en niet meer gaat stappen. Maar, hoe onweerlegbaar ook, aan deze logica hebben we niets in de situatie waarin u bent terechtgekomen. U bent de komende tijd overgeleverd aan een andere logica, eentje waar u het tegen zult[…]
Bij u is het anders. Uw zwangerschap interesseert andere mannen geen bal. Ze moet als gespreksonderwerp concurreren met belangwekkender zaken als de loting voor de Champions League, de nieuwe BMW 3-serie en de nieuwe secretaresse van de afdeling boekhouding.
Ga uzelf maar na: u wilt helemaal niets weten over zwangerschapsstriemen, tangbevallingen en tepelkloven. Als uw vrouw de laatste tijd niet zo dwingend naar u had gekeken, was u niet eens tot op deze bladzijde gekomen. Dan had u dit boek allang in de vuilnisemmer geknikkerd, zodra de gulle gever even niet had opgelet. (Ik neem tenminste aan dat u dit boek hebt gekregen - ik zou uit mezelf nooit een boek over zwangerschap kopen.)
Nu moet u. Dit boek is een inburgeringscursus voor alles wat u nooit wilde weten. Ik ga het niet mooier voorspiegelen dan het is: de komende maanden zijn een horrorfilm en u bent de hoofdpersoon. Uw tegenspelers zijn de twee vreemdste wezens die zich op deze en de omliggende planeten bevinden. Zwangere vrouwen en baby's. Ik ga u alles over deze Aliens vertellen. In voor mannen begrijpelijke taal. Met voorbeelden die u aanspreken, praktijktips waar u wat aan heeft en een verklarende woordenlijst achterin.
Samen komen we er wel doorheen...'
'De Basisregels
We beginnen met twee simpele basisregels.
I. Gebruik oosterse vechtsporttechnieken.
Omgaan met zwangere vrouwen laat zich het best vergelijken met een oosterse vechtsport. Indien u een klap krijgt, of-ie nu verbaal of fysiek is, kunt u maar het beste meeveren. Deze Basisregel zult u de komende maanden vaak nodig hebben, want uw vrouw zal nogal lichtgeraakt zijn. Zo kan ze uit het niets gaan janken of schreeuwen. Als er een auto achter haar toetert omdat ze niet snel genoeg optrekt bij het stoplicht, als er een kindje op televisie bijsbs6wordt geopereerd of als de nieuwe cd van Radiohead te hard staat. Niet schrikken, niet persoonlijk opvatten, het is een bekende bijwerking van de zwangerschap. Goed onthouden: niet terugslaan, niet verstijven, niet afbreken, maar gewoon meeveren. En pas terugveren als u zeker weet dat u niks raakt. Want geduld is het uitgangspunt van Basisregel
II. Ga over tot woestijnpolitiek.
Weet u wat bedoeïenen doen als er een storm opsteekt in de woestijn? Ze gaan plat op hun buik liggen en verroeren zich niet. Geen kameel die weet hoe lang die storm zal duren, maar eens gaat-ie voorbij, dat is de enige zekerheid die ze hebben, 'de bedoeïenen en hun kamelen. Tot die tijd blijven ze liggen. Welnu, dit heet woestijnpolitiek. Volkeren die afstammen van de bedoeïenen handelen daar nog altijd naar zodra ze in conflictsituaties belanden. Het is een buitengewoon effectief middel om westerse toeristen de aftocht te doen blazen, als die een beetje gaan lopen klagen over triviale zaken als de afwezigheid van de in de reisgids beloofde airconditioning of de aanwezigheid van gekke beestjes in hun hotelkamer.
Basisregel ll wachten tot de storm voorbij is. Een tactiek waar ook u veel aan zult hebben.
Oosterse vechtsporttechnieken en woestijnpolitiek, dat zijn de Basisregels die u de komende maanden moet hanteren als uw vrouw weer eens ontploft en de hormonen in het rond vliegen. Meeveren en rustig afwachten. En nooit, nooit met een zwangere vrouw in discussie gaan. U hebt bij voorbaat verloren.'
Uittreksel van: Kluun. 'Help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt.' iBooks.
Er zijn mogelijk auteursrechten op dit materiaal van toepassing.
Vrolijk word ik begroet met Morning Raull how are you.
Yes ik ben blijven hangen gister!
Het zaaltje is me gisteren niet geweldig bevallen, toch begin ik mijn dag daar weer.
6 Vrouwen wachten op volledige ontsluiting, er gebeurd nog weinig.
Na het assisteren bij het inbrengen van een blaascatheter en een infuus, het bestuderen van alle formulieren en opmaken van een bed is er weinig te doen.
Ik vraag de zuster dus maar of ik een kijkje mag nemen in het kamertje waar de vrouwen gezien worden voor ze op de wacht of de bevalafdeling komen.
Dat mag na uitleg dat ik een verpleegkundige ben en "ervaring" heb met zwangere vrouwen.
Een voor een komen de vrouwen binnen, ze hebben een boekje bij zich waar de gegevens en informatie mbt verloop zwangerschap in staan.
Ik schrijf het over op het baarformulier, de zuster meet de buik op, voelt of de vliezen intact zijn en of er enige ontsluiting is.
Ik meet de bloeddruk op en de zuster luistert met een vreemde toeter op de buik naar de hartslag van het kind.
Teamwork!
De vrouwen met meer dan 5cm breng ik naar het zaaltje en draag ik over aan de zuster daar.
Minder dan 5cm, helaas ze gaan de trap op en nemen plaats bij 3 andere vrouwen op een bed.
De vrouwen slenteren achter me aan terwijl ik de tassen en papieren voor ze versleep, hoffelijk noemden de 2 Belgische vrijwilligers (Verloskundigen in opleiding) het.
Al die service en aandacht van een man, dat zijn ze hier niet gewend.
Wel moest ik mijn looptempo aanpassen, mijn lange benen tegen een klein vrouwtje met een enorme buik. Tsja...
Vandaag was er een inspectie van de overheid, alles moest dus volgens het boekje.
Er werd niet geslagen en geschreewd door de zusters, ze gedroegen zich bijna net zo hoffelijk als ik deed.
Volgens het boekje moeten de vrouwen op de 2pers kamer bevallen, ik heb me rotgelachen. Nouja als binnenpretje dan...
Een vrouw met volledige ontsluiting en hevige weeen moest even naar het kamertje lopen. Mooi dat ze dat niet wil, de zuster kan niet slaan of schreeuwen want er staan 4 inspectievrouwtjes toe te kijken.
Tegen mij kan ze ook niet gaan schreeuwen, dan maakt ze geen positieve indruk.
Heel netjes op haar beste Engels vraagt ze dus om een rolstoel.
Op m'n dooie gemakje ga ik die dus maar halen aan de andere kant van de afdeling, ze kan me toch niks maken!
Ze duwt de vrouw in de rolstoel en gaat met nogal grof geweld de deur door het kamertje in.
Ik mag oprotten want er is inspectie en daar mag ik niet bij zijn.
De bevalling verloopt volgens het boekje, zal wel de enige in mijn vrijwilligersperiode zijn die door een Tanzaniaanse verloskundige volgens het boekje gaat.
Vanmorgen had ik al eens even gevraagd of ik bij een keizersnede zou mogen zijn. Nee was het antwoord, dat mag niet.
Ik had niks te doen dus loop een rondje over de afdeling, kom toevallig een dokter tegen waar ik eerder mee had staan kletsen op Surgical Wards. Zonder dat ik iets vraag, vraagt hij of ik bij een sectio wil zijn.
Tsjakka! Wel moet ik opschieten want ze gaan beginnen.
Op m'n snelst hijs ik me in mijn scrub, makser op en mutsje op.
Een sectio doen ze hier niet op de bikinilijn manier zoals in Nederland gebeurd wanneer er geen spoed is. Het mes gaat er van navel tot schaamstreek in, souveniertje dat je er gratis bij krijgt.
Het gaat erg snel, binnen 2 minuten is het kind eruit.
Niet dat het een spoedsectio was ofzo maar ze waren lekker op snelheid, geen Pole Pole of Hakuna Matata hier op de opertiekamer van de kraamafdeling.
Ik begin me wat licht in m'n hoofd te voelen wanneer ze de placenta eruit grijpen en in een emmer plonsen. Het bloed spat alle kanten op en beland tot 10cm voor mijn schoenen, Nice!
Voor ik Out ga vlucht ik de operatiekamer uit en drink maar snel wat water.
Een minuutje later kan ik er weer even tegen en stap ik opnieuw de operatiekamer binnen.
Ze zijn inmiddels aan het hechten, na 5 minuten heb ik dat wel gezien. Het is ook 12 uur dus tijd om naar weg te gaan.
Geluncht in de stad en hierna souveniers op de Masaimarket gekocht.
Ze beginnen met belachelijke prijzen waar toeristen ja op zouden zeggen.
Ik onderhandel net zo lang tot ik maximaal de helft hoef te betalen en liever nog minder. Ze hebben er vanalles, zelfs Obama Kanga's (Omslagdoeken). Niet die van Mark Rutte dus sla ik de Kanga's over.
De aanbieding om mijn Iphone te ruilen voor een hele shop heb ik afgeslagen, verleidelijk maar wat moet ik nou met een Masaishop.
Vanavond eten we burgers! Eliza en Laura (Huisgenoten) koken.
Het was een van de weinige keren dat ik echt lekker gegeten heb hier in huis.
Ohja een psje.
De jongste was vandaag 16, werd moeder van een gezond zoontje.
De oudste was 38, werd voor de zoveelste keer moeder van een gezonde zoon.
De gemiddelde leeftijd was 19, vaak eerste maar soms ook 2e kind.
En dan begon ik vandaag in een nieuw boek, ik dacht lekker toepasselijk.
Wel ben ik meteen weer gestopt na het volgende stuk, genoeg zwanger gedoe op het werk dus tijd voor een ander boek.
Het is vast bijzonder interessant maar nu nog niet voor mij.
Wel viel me meteen op dat de Afrikaanse mannen zich heel strikt aan de basisregels houden. Zouden ze het boek gelezen hebben?
'U hebt een vrouw zwanger gemaakt, en als het meezit is het nog uw eigen vrouw ook. Laat mij een van de eersten zijn die u feliciteert: goed gedaan, jochie! Het onweerlegbare bewijs van uw mannelijkheid is geleverd: uw apparaat en de daaraan ontsproten zaadcellen hebben datgene gedaan waarvoor ze bedoeld zijn: u krijgt nageslacht. 'Ik word vader!' jubelt u tegen uw vader, uw vrienden, uw collega's en de maten van uw voetbalelftal. Overal waar u de komende weken komt, zult u op de schouders worden geslagen en worden gecomplimenteerd met de kwaliteit van uw zaad. Zo, dat was het dan, denkt u. Pompiedompiedom, op de plaats rust, mijn bijdrage aan het feest is geleverd. Nu geduldig een maandje of acht wachten, tussentijds voor de vorm af en toe een Ouders van Nu doorbladeren als mijn vrouw kijkt, faken dat ik het ook heel belangrijk vind dat de kleur van de commode past bij die van het wiegje, een keertje mee naar zo'n pufcursus, dat bevallinkje er nog even achteraan en dan zijn we vader. Uheeft gelijk: veel meer kunt u niet doen en veel meer is er ook niet te doen. Er groeit een baby in de buik van uw vrouw, veranderd.
De praktijk is anders. Alles, in, op, aan en rond uw vrouw verandert. Het enige wal niet verandert, bent u. Haar man. Ze ziet dat u denkt dat het allemaal vanzelf gaat met zo'n zwangerschap. En dat bevalt haar niet. Dat bevalt haar helemaal niet, en datzal ze laten weten ook. Wen er maar vast aan: in de ogen van uw vrouw bent u ook zwanger. Dat u dit anders ziet, en dat dit biologisch en rationeel gezien totale onzin is, doet niet terzake. Deze maanden telt alleen de perceptie van uw vrouw. U bent de dader.Nee, nu niet meteen boos worden. Ik sta aan uw kant. Ik weet ook wel dat die baby heus vanzelf groeit en dat het echt niet helpt als u geen rosbief eet, niet drinkt, niet rookt en niet meer gaat stappen. Maar, hoe onweerlegbaar ook, aan deze logica hebben we niets in de situatie waarin u bent terechtgekomen. U bent de komende tijd overgeleverd aan een andere logica, eentje waar u het tegen zult[…]
Bij u is het anders. Uw zwangerschap interesseert andere mannen geen bal. Ze moet als gespreksonderwerp concurreren met belangwekkender zaken als de loting voor de Champions League, de nieuwe BMW 3-serie en de nieuwe secretaresse van de afdeling boekhouding.
Ga uzelf maar na: u wilt helemaal niets weten over zwangerschapsstriemen, tangbevallingen en tepelkloven. Als uw vrouw de laatste tijd niet zo dwingend naar u had gekeken, was u niet eens tot op deze bladzijde gekomen. Dan had u dit boek allang in de vuilnisemmer geknikkerd, zodra de gulle gever even niet had opgelet. (Ik neem tenminste aan dat u dit boek hebt gekregen - ik zou uit mezelf nooit een boek over zwangerschap kopen.)
Nu moet u. Dit boek is een inburgeringscursus voor alles wat u nooit wilde weten. Ik ga het niet mooier voorspiegelen dan het is: de komende maanden zijn een horrorfilm en u bent de hoofdpersoon. Uw tegenspelers zijn de twee vreemdste wezens die zich op deze en de omliggende planeten bevinden. Zwangere vrouwen en baby's. Ik ga u alles over deze Aliens vertellen. In voor mannen begrijpelijke taal. Met voorbeelden die u aanspreken, praktijktips waar u wat aan heeft en een verklarende woordenlijst achterin.
Samen komen we er wel doorheen...'
'De Basisregels
We beginnen met twee simpele basisregels.
I. Gebruik oosterse vechtsporttechnieken.
Omgaan met zwangere vrouwen laat zich het best vergelijken met een oosterse vechtsport. Indien u een klap krijgt, of-ie nu verbaal of fysiek is, kunt u maar het beste meeveren. Deze Basisregel zult u de komende maanden vaak nodig hebben, want uw vrouw zal nogal lichtgeraakt zijn. Zo kan ze uit het niets gaan janken of schreeuwen. Als er een auto achter haar toetert omdat ze niet snel genoeg optrekt bij het stoplicht, als er een kindje op televisie bijsbs6wordt geopereerd of als de nieuwe cd van Radiohead te hard staat. Niet schrikken, niet persoonlijk opvatten, het is een bekende bijwerking van de zwangerschap. Goed onthouden: niet terugslaan, niet verstijven, niet afbreken, maar gewoon meeveren. En pas terugveren als u zeker weet dat u niks raakt. Want geduld is het uitgangspunt van Basisregel
II. Ga over tot woestijnpolitiek.
Weet u wat bedoeïenen doen als er een storm opsteekt in de woestijn? Ze gaan plat op hun buik liggen en verroeren zich niet. Geen kameel die weet hoe lang die storm zal duren, maar eens gaat-ie voorbij, dat is de enige zekerheid die ze hebben, 'de bedoeïenen en hun kamelen. Tot die tijd blijven ze liggen. Welnu, dit heet woestijnpolitiek. Volkeren die afstammen van de bedoeïenen handelen daar nog altijd naar zodra ze in conflictsituaties belanden. Het is een buitengewoon effectief middel om westerse toeristen de aftocht te doen blazen, als die een beetje gaan lopen klagen over triviale zaken als de afwezigheid van de in de reisgids beloofde airconditioning of de aanwezigheid van gekke beestjes in hun hotelkamer.
Basisregel ll wachten tot de storm voorbij is. Een tactiek waar ook u veel aan zult hebben.
Oosterse vechtsporttechnieken en woestijnpolitiek, dat zijn de Basisregels die u de komende maanden moet hanteren als uw vrouw weer eens ontploft en de hormonen in het rond vliegen. Meeveren en rustig afwachten. En nooit, nooit met een zwangere vrouw in discussie gaan. U hebt bij voorbaat verloren.'
Uittreksel van: Kluun. 'Help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt.' iBooks.
Er zijn mogelijk auteursrechten op dit materiaal van toepassing.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
