Ik leef! Zanzibar/Dar es Salaam Deel2

Ik LEEF!
Al vaak genoeg heb ik tijdens mijn werk gezien hoe snel het leven voorbij kan zijn, hoe mooi het leven is ervaart een ieder elke dag op zijn eigen manier.
Genieten! Dat schiet er nog wel eens bij in, hoe belangrijk het is om het wel toe doen, dat werd me vandaag maar weer eens duidelijk gemaakt.
Aangereden worden door een bus en een bijna zinkende Ferry hielpen me aan het genieten herinneren!
Op een pijnlijke arm en knie en het minst erg, een beschadigd horloge heb ik het overleeft.

Zanzibar deel 2.
Na 3 dagen Stone Town zijn we dinsdag per taxi naar de zuid- oostkust vertrokken.
Een rit van 1.5 uur bracht ons bij het Coral Rock Hotel in Jambiani, een geweldig mooi hotel direct aan het strand. Met zwembad, restaurant, airco, mogelijkheid tot kajakken en windsurfen en niet te vergeten een snelle internet verbinding.
En dat alles voor 20 Dollar pp incl ontbijt.
Hiervoor sliepen we wel met ons 4en in een familiekamer, maar voor die 3 nachtjes doet dat er niet toe.
Na aankomst en ons geinstalleerd te hebben in een ruime kamer met 2 1pers bedden en 1 2pers bed hebben we weinig meer gedaan dan in de zon liggen, zwemmen en eten.
Het hotel stond op de rotsen met daar beneden direct het strand. Bij eb ontstond er een gigantisch strand van zeker 500 meter, wanneer het vloed was kwam het water tot aan de rotsen en was van het strand niets meer te zien.
Woensdag heb ik ook niet veel meer gedaan dan een goed boek lezen, in de zon liggen en een muziekje luisteren.
Lang geleden dat ik een dag echt niets gedaan heb! En dat bevalt best goed voor een dagje, langer niet.
Donderdag moesten we al vroeg op, om 6 uur stond de taxi voor om ons naar de zuid- westkust te brengen. Daar om 6.30 aangekomen en direct de boot op.
Na 500 meter de zee op varen zagen we waar we voor kwamen, Dolfijnen!
We waren de eerste boot die op de juiste plek was, wat was dat gaaf!
Een groep van zeker 12 dolfijnen zwom naast onze boot, doordat wij als eerste waren ergerden ze zich nog niet heel erg en zwommen rustig door.
Onze bootman had al aangegeven dat je met ze zou kunnen zwemmen, maar wij hadden gehoord dat ze ook best agressief op mensen konden reageren.
Toch nog maar even niet dus, en vanaf de boot waren ze best mooi om te zien.
Toen de 2e boot met mzungu's arriveerde en die meteen het water in sprongen kwamen bij mij de gedachten boven, wat kan mij het schelen.
Snorkel op en het water in, wat een ervaring is dat!
De eerste keer zwommen ze op een afstandje van 30 meter en waren ze leuk om te zien zo in het water.
Snel de boot weer op en verder varen, dolfijnen zwemmen natuurlijk veel sneller dan ik doe dus moesten we ze weer even inhalen.
Bij de 2e duik zag ik eerst even niks, Balen!
Toch niet, op 2 meter afstand kwam er een voor me langs zwemmen, wanneer ik m'n arm uitgestoken had zou ik hem bijna aan kunnen raken.
Na meerdere duiken en 45 minuten dolfijnen was het genoeg, inmiddels waren we ook niet meer alleen. Maarliefst 9 bootjes waren ons gevolgd en deden hetzelfde trucje als ons.
Op de terug weg zijn we nog even gestopt bij een mooie snorkelplek, mooie korallen en honderden vissen. Nog mooier dan de plaatjes op internet!
Eenmaal terug op het strand hebben we daar ontbeten en waren om 9 uur weer terug in het hotel.
De dag moest eigenlijk nog gewoon beginnen, het weer was iets minder. 26 Graden en af en toe een buitje, geen Zanzibar weer.
Een beetje internetten, lezen, van het uitzicht genieten en een filmpje kijken bracht ons snel door de dag heen.
Vrijdag, om 10 uur reed de taxi voor om ons naar Stone Town te brengen voor de Ferry.
11.15 in Stone Town aangekomen en Tickets voor de Ferry bemachtigd.
Om 12.30 zou de Ferry vertrekken, echter kwam de volle Ferry om 12.30 aan.
Eerst moest iedereen en alles nog van die boot af voor wij er op konden, een grote schreeuwende/krijsende menigte kwam als eerste de Ferry af. Een kist gedragen door 8 renende mannen voorop, daarachteraan een enorme groep familie en vrienden van de overledene.
Ik had eerst niks door en zat lekker met de enorme tas op het stoepje maar werd bijna plat gelopen door de menigte. Overleefd!
Uiteindelijk om 12.50 op de Ferry, een beetje overladen want we moesten op de bovenste verdieping op de grond zitten. En het regende!
Gelukkig kwam er een aardige man in kapiteinskleding die ons stoeltjes in de eerste klas gaf, leek leuk met airco en luxe stoelen.
Eenmaal op volle zee bleek er een behoorlijk windje te staan de nogal hoge golven veroorzaakte.
Opgesloten in de eerste klas met golven van 1.5 meter, nog nooit ben ik zo nat van het angstzweet geweest. Op die momenten ga je je bedenken hoe je er uit gaat komen als de boot zinkt.
Afrikanen worden geel als ze zich ziek voelen en alle Afrikanen waren geel in de eerste klas.
Huilende vrouwen en angstige mannen, mensen die op de grond gingen liggen en iedereen die zich maar vastklemt aan alles waar je je aan vast kan klemmen.
Volgens mij heeft iedereen om mij heen gekotst, staren naar de horizon helpt dan niet meer tegen het zeeziek zijn.
Ogen dicht, neus richting airco en de muziekdopjes zo ver als mogelijk in m'n oren met de muziek vol aan. Dat helpt.
Met moeite heb ik mijn maag inhoudt binnen kunnen houden.
In plaats van 2 uur deden we er ruim 2.5 uur over, Nice!
(Ohja detail, dezelfde Ferry is afgelopen juli nog gezonken tussen Dar & Zanzibar. 37 doden).

Eenmaal aangekomen in Dar es Salaam zijn we tickets voor de Dar Express gaan halen en op zoek naar een hotel gegaan.
Een kwal van een taxichauffeur zou ons wel even een goed hotel laten zien, na 2 slechte hotels waar ze aan discriminatie doen. Dit door een prijs voor toeristen en een prijs voor locals te hanteren zijn we naar het hotel gegaan waar we op de heenreis ook overnacht hebben.
Hier was gewoon 1 prijs zonder enige vorm van discriminatie.
Zouden we in Europa toch eens moeten doen!
Na de spullen gedropt te hebben en een warme douche zijn we Dar in gegaan om wat te eten te scoren.
De Lonely Planet bracht ons naar Chef's Pride, goed restaurant met behoorlijk gekruid eten.
Om 20.30 het bed in want de wekker gaat al om 4.15!

Vroeg op, ontbijt en op naar de bus.
Dezelfde kwal van een taxichauffeur als gister zou ons naar het busstation brengen, zou het niet dat hij gewoon niet komt opdagen.
Uiteindelijk om 5.15 met een ander taxicourreur naar het busstation geracet, domme actie om te zeggen dat hij 2000tsh meer zou krijgen als hij een beetje door zou rijden.
Om 6 uur vertrok de bus, tickets werden bij instappen niet gecontroleerd dus stapten we maar in de bus die naar Arusha zou gaan.
Na een half uur op weg te zijn bleken we in de verkeerde bus te zitten, Hakuna Matata! Deze gaat ook naar Arusha dus we konden lekker blijven zitten.
Onderweg ging er nog even een bagageruimte open waardoor de hele zooi eruit viel, jaja AFRIKA! Mijn tas zag gelukkig in een ander compartiment, scheelt weer.
Na 11 uur bus door file, vertraging en 12 keer gecontroleerd te zijn door de politie kwamen we om 17.00 helemaal gaar in Arusha aan.

Denk je veilig aangekomen te zijn, helaas.
Mijn backpack werd als laatste uit de laadruimte gehaald, ik was dus nog rustig bezig om m'n ipad etc weer in te pakken. Ondertussen stonden 2 afrikanen naast me een mooi verhaaltje op te hangen over een safari, ik dacht dus veilig te staan.
De bus die mij naar Arusha gebracht had reed in z'n achteruit, dat had ik door maar ik had niet door dat hij daarbij een stuurbeweging naar links maakte.
Het scheelde niets of ik lag eronder.
Een aardige knal door de zijkant van de bus die uitzwenkte lanceerde mij over mijn tas en een houten kruiwagen.
Behoorlijk hard geraakt op mijn linker arm, ribben, hoofd en been kwam ik op de grond terecht.
Niets ernstigs gelukkig, alleen een pijnlijke linker onderarm, wat schrammen, een pijnlijke knie en hoofdpijn.
Niet zo ernstig om naar het Mount Meru Hospital te gaan en daar dood te gaan, dus het valt mee! Wel zat de schrik er even goed in.

Veilig thuis op de bank na een weekje Zanzibar.
Het was mooi! Jawel, ik leef nog steeds!