maandag 5 nov

11 Maandag 5 november. Surgical Wards Mt Meru Hospital.

Een nieuwe dag in het Mt Meru, vandaag opnieuw op Surgical Wards.
Dezelfde 2 zalen als vorige week, bijna alle mensjes lagen er nog.
Maar er waren er ook wat weg en er waren natuurlijk wat ongelukken gebeurd dus waren er ook nieuwe vrouwen.
Ik ben de vaste beddenopmaker van de afdeling geloof ik want bij het oplopen van de zaal kreeg ik meteen de opdracht schone lakens te gaan halen en de bedden van schone te voorzien.
Voor het eerst heb ik vandaag mijn afrikaanse naam gebruikt, Ramon is blijkbaar te moeilijk dus heet ik voor de Afrikanen vanaf vandaag Raul.
Alle zusters snapten het behalve de zuster waar ik de bedden mee opmaakte, constant werd ik msungi genoemd. Om je aan dood te ergeren, wij in Nederland noemen de getinte mensen toch ook niet allemaal neger. Discriminatie is het gewoon!
Na het opmaken van de bedden was er niets meer te doen tot de artsenronde, ik ben dus zelf maar weer een rondje gaan lopen. Heb was patienten van de eerste hulp naar de afdelingen vervoert en uiteindelijk teruggekomen op Surgical Wards.

4 Nieuwe patienten.
Patient 1,
Appendectomie door een blindedarmontsteking.
Operatie is 3 dagen geleden en patient voelt zich goed dus mag naar huis.

Patient 2,
PikkiePikkie ongeval, niks gebroken maar een gigantische hoofdwond.
Was al gehecht, geen hersenletsel dus ze mag naar huis.

Patient 3,
PikkiePikkie ongeval van afgelopen nacht.
Giga wond op haar hoofd maar die was al gehecht.
Fractuur van de linker bovenarm en een fractuur van haar radius en ulna (Beide botten in de onderarm).
De hand staat een kwartslag gedraait en is aan haar gezicht af te lezen behoorlijk pijnlijk!
De arts denkt aan een operatie maar Dr Choi een koreaanse orthopedisch chirurg is vandaag een dagje vrij. We wachten dus tot morgen als hij er weer is.....

Patient 4,
Aangereden door een auto en haar been gebroken, is ingegipst en ligt lekker met een bakje soep in haar bed.
Ze herkent me als de Msungu van Miamzini, de wijk waar ik woon. Iedere dag trekken we veel bekijks als we daar als blanke mensen doorheen lopen en jawel ze is me niet vergeten. De andere 10.000 mensen vast ook niet.

De vrouw van vorige week met de enorme zwelling op haar hoofd is naar huis om te sterven. De zuster zegt dat ze voor palliatieve care naar huis is, hoe snap ik niet helemaal. Ze heeft niemand die voor haar kan zorgen en iets van thuiszorg... ik kan me niet voorstellen dat het hier bestaat. Zeker niet als je geen geld of koeien hebt.

Na de artsenronde was er weinig meer te beleven op Surgical Wards, ik ben dus maar bij de eerste hulp gaan kijken. Vele vrijwilligers hadden dezelfde gedachten want we waren daar met zeker 10 vrijwilligers op de SEH waar ze maarliefst 3 bedden hebben! Een beetje kletsen dus en met elkaar de tijd doorkomen.
Soms gebeuren er ook nog wel spannende dingen daar, na 45 minuten hadden we zo'n moment.
Er werd een man binnen gebracht met een groot abces in zijn lies, de dokter ging het wel eens even verdoven en open snijden.
Met z'n 10en stonden we eromheen om gezellig met zn allen te kijken, de arts stak de naald voor de verdoving in de huid en verdoofde het. Hij lette niet helemaal goed op waardoor de naald er aan de ander kant weer uit kwam, hij had het niet door en zette druk op de spuit.
Levensgevaarlijk, de vloeistof spoot in het rond en kwam bij meerdere vrijwilligers in het gezicht!!
Mijn jasje raakte wat bevlekt maar de schade bij mij viel mee. Je zal het maar hebben een HIV positieve patient waarbij de arts zoiets uithaalt. Oppassen geblazen dus en de beste plek is naast de dokter, zolang hij niet uitschiet sta je dan veilig voor de meeste spetters.
Goed uiteindelijk de huid verdoofd en het abces aangesneden, het abces was gigantisch!
Er kwam minimaal 1 liter pus uit, het kolkte er gewoon uit. Het had een limoen groene kleur en had een niet te harden geur.
Na dit gebeuren was het wel weer genoeg voor vandaag en zijn we allemaal om 12 uur maar weer naar huis gegaan.
Het nieuws van de dag: De zon schijnt weer en het regent even niet! 24 graden