Casuality dag 2

Dinsdag 4 December

Gedragen door 3 mannen wordt een bewusteloze man binnen gedragen, hij word op zijn rug op bed gelegd. De mannen worden worden de kamer uitgestuurd en de zuster gaat verder waar ze mee bezig was, thee drinken en kletsen want daar zijn ze hier goed in.
Samen met Francien, een andere Nederlandse vrijwilliger leggen we de man maar even in stabiele zijligging. Dan slikt hij z'n tong tenminste niet in en zal dat niet de reden zijn dat hij ophoudt met ademen.
Bloeddruk, pols, bloedglucose. Ik meet het op maar het is niet afwijkend, temperatuur opmeten is vandaag niet mogelijk. Er is geen thermometer, maar na even aan z'n voorhoofd gevoeld te hebben weet ik dat hij geen koorts heeft.
Wat er gebeurt is blijft onduidelijk, een van de mannen wordt dus maar weer terug gehaald om wat meer te kunnen vertellen.
De meneer had zijn zoon deze ochtend buiten bewustzijn op de grond gevonden, wat de oorzaak was wist hij ook niet.
De net afgestudeerde dokter stond ook voor een raadsel, een vreemd verhaal.
De vader vertelde dat hij dacht dat zijn zoon deze ochtend had geprobeerd een einde aan zijn leven te maken. Dit zou hij misschien wel met medicijnen of gif gedaan kunnen hebben. Ja we hebben een diagnose, tentamen suïcide door innemen van gif.
Bloed afnemen deden ze niet, de uitslag zou pas morgen binnenkomen en dan had het maar weinig zin meer.
Na 1.5 uur besluit de dokter om een de jongen een infuus te geven, dat zal helpen het gif uit zijn bloedvaten te spoelen en het door zijn nieren te laten filteren.
Helemaal zeker van de diagnose was ik niet, bij het innemen van een overdosis medicatie of gif zou het lichaam reageren.
Bloeddruk zou stijgen of dalen en de hartslag zou afwijkend zijn, allemaal niet het geval. Hij was alleen buiten bewustzijn, geen reactie op pijnprikkel. Vreemd verhaal dus, de jongen werd na 2.5 uur buiten westen op de eerste hulp te hebben gelegen in een rolstoel gehesen en naar Medical Ward gebracht. Vast met de hoop dat hij vandaag of morgen spontaan weer bijkomt.

Het bed naast de jongen, daar lag een vrouw van 90 jaar.
Buiten bewustzijn, snelle ademhaling, pols van 60, bloeddruk 57/35 erg laag dus en enorm veel vocht in haar benen.
Ze was oud en dit was zeker niet van de laatste uren of dagen, ze was volledig verkrampt en sterk vermagerd. Ik zou zeggen, stuur haar naar huis en laat haar daar rustig sterven. Maar nee hoor, ze moest opgenomen worden. Nadat ze in een rolstoel was gehesen werd ze naar Medical Ward gebracht.
De vrouwen afdeling van Medical Ward bestaat uit 1 grote zaal, hier liggen 24 patiënten.
Er werkt nu een Australische vrijwilliger, ik wist al wel dat hier iedereen dood maar cijfers had ik nog niet gehoord.
Het bleek dat er deze ochtend 5 vrouwen van de 20 gevulde bedden overleden waren. Absurd! Er liggen oude vrouwtjes aan het eind van hun leven, dat is ongeveer de helft van de gevulde bedden.
Daarnaast liggen er ook veel jonge vrouwen met HIV, Malaria en TBC. 2 Jonge vrouwen liggen aan de zuurstof, ze hebben beiden een maagsonde.
Er is 1 zuurstofapparaat op deze afdeling, de 2 vrouwen die de zuurstof nodig hebben moeten het apparaat dus delen. Ze mogen om de beurten 20 minuten lang van het apparaat gebruik maken, hierna moeten ze om de beurt 20 minuten naar adem happen.

Bed 3 op de eerste hulp is gevuld met een jonge man die aangereden is, hij heeft wonden op zijn benen en kan niet op z'n rechterbeen staan. Waarschijnlijk gebroken.
De arts kan de patient nog niet zien, hij is namelijk door de politie binnen gebracht. Wie voor zijn behandeling gaat betalen is nog niet duidelijk, daarom krijgt hij nog geen behandeling.
Tot de financiën geregeld zijn moet hij dus even wachten.

Wanneer een van de bedden leeg is komt er een nieuwe patient binnen.
Een vrouw met abdominal pain, ze bloedt vaginaal.
Een spontane abortus bij 18 weken. Het komt hier ontzettend veel voor, vrouwen die met buikpijn binnen komen en een miskraam hebben gehad. Ze krijgt een bedje op de gyneacologie.

Wanneer er aan het eind van de ochtend weinig meer te doen is lopen Francien en ik maar een rondje ziekenhuis op zoek naar werk.
Onderweg komen we een verpleger tegen met een brancard.
Hij blijkt met de ambulance beladen met 2 patienten vanuit een veldhospital te zijn gekomen. De patienten konden daar niet behandeld worden.
De broeder trok een brancard voort waar een verwarde vrouw op lag, hij had zijn handen er vol aan. Wij hebben hem dus maar even geholpen.
De vrouw bleek bij het veldhospital binnen te zijn gekomen met zwangerschapsvergiftiging in een ver gevorderd stadium. De enige manier om dat te behandelen is het kind geboren te laten worden.
Dit was al niet meer nodig, de verwarde vrouw was onderweg in de ambulance bevallen van een jongetje.
Het kindje was 28 weken en overleden.
De vrouw bloede nog behoorlijk en kreeg weinig mee van de wereld.
Na de vrouw op post nataal te hebben overgedragen aan de zusters loop ik samen met de broeder terug naar de ambulance.
De baby is samen met de placenta in een kanga gewikkeld.
Het is volgroeid, alles zit eraan en het ziet er als een gewone baby uit. Het huilt alleen niet, is wit en beweegt niet.
Met de baby gaan we naar de moeder, de zusters waren al niet blij dat we de vrouw daar hadden afgeleverd. Met de dode baby waren ze nog minder blij en die moesten we dus maar weer meenemen. Eerst naar de eerste hulp om het dood te laten verklaren door de arts, het was in de ambu overleden dus dan moet dat op de eerste hulp gebeuren.
De arts heeft het kind niet eens bekeken en geloofde ons op ons woord dat het overleden was.
Hierna heb ik het kind naar het mortuarium gebracht, de placenta moest de prullenbak in en het kind ging de koelcel in.
Hopen dat de moeder het overleeft en op een waardige manier afscheid kan nemen van haar kind.
Zwangerschapsvergiftiging is ook voor de moeder bijzonder gevaarlijk, deze vrouw was er vrij ernstig aan toe. Wanneer ze bij bewustzijn was, was ze volledig de weg kwijt. Op andere momenten lag ze met een snurkende ademhaling bewusteloos in bed terwijl ze nog vaginaal bloede.
In Nederland een intensive care gevalletje, hier ligt het op een zaal met 12 andere net bevallen vrouwen die hun kind de borst geven.
Wat een wereld.