Mt. Kilimanjaro dag 5
Blijf op de hoogte en volg Ramon
09 December 2012 | Tanzania, Arusha
Mt Kilimanjaro dag 59 dec 2012
Daar zit ik dan weer thuis op de bank.
Het is 20.30 en ik ben net een uur thuis.
Een warme douche en westers toilet doen veel goed. Straks slapen in een echt bed in plaats van een matje, wat zie ik daar naar uit!
De dag begon vroeg, eigenlijk gisteren al.
Om 23.30 ging de wekker, geslapen had ik niet.
Om 23.45 werd er een kop thee wen een bord vol koekjes m'n tentje binnen gebracht. Na de kop thee ben ik me op mijn outfit gaan richten.
Buiten was het ornd de 0 graden, lekker warm dus met zo'n pak kleren.
Om 00.15 vertrokken we richting de top.
Shebo droeg mijn tas zodat ik alle energie kon gebruiken om boven te komen.
Veel energie had ik helaas niet na de slechte nachtrust van de afgelopen dagen.
Op 1/4 deel kwam er een gigantische hoofdpijn opzetten, gevolgd door buikpijn en misselijkheid.
Dit in combinatie met het gebrek aan zuurstof zorgde ervoor dat ik weer naar beneden wou. Dan maar geen van Africa, zo slecht heb ik me nog nooit gevoeld.
Shebo hield zich neutraal, de enige opmerking die hij maakte was; it's to early to give up. Die woorden in combinatie met een slok water en een koekje gaven weer even de moed om door te kunnen.
Na maarliefst 5 minuten had ik dezelfde dip, dit tot 4x toe. Maar we moesten door.
Denkend aan positieve dingen en in een soort trans liep ik stap voor stap achter Shebo aan.
Zigzaggend gingen de we steile helling op.
Met -3 bevroor m'n water en wat het geen pretje om met blote handen een energykoek te eten.
Maar als je blijft doorstappen en je ademhaling onder controle houdt kom je vanzelf boven.
Meerder klimmers gingen de berg weer af zonder de top bereikt te hebben, zij gaven op. Ik ging door en kwam na een zware tocht om 7.00 op de eerste top (Stella point) aan.
Dat geeft een enorme stoot energie en de wil om door te gaan.
Nog 45 minuten doorstappen en ik zou het hoogste punt bereiken.
Het gebrek aan zuurstof zorgt ervoor dat je in kleine passen en een gelijkmatig tempo door moet stappen.
Maar jawel, ik heb het gehaald!
Aan begin van de tocht had ik dit niet gedacht, best trots op mezelf maar uitgeput stond ik dan boven aan de top.
Na een foto en handjes schudden van alle andere klimmers gingen we weer naar beneden.
Het is leuk, alle andere klimmers die op dezelfde dag dezelfde tocht begonnen zie je 5 dagen lang. Je spreekt elkaar in de tentenkampen, onderweg en tijdens pauze's.
De weg naar beneden ging een stuk sneller. We namen een andere route die nog steiler was, hierdoor kon je zandsurfen.
Een uurtje en we waren weer in 't kamp. Hartelijk werd ik ontvangen door de 4 dragers en kok.
Een lekker glas limonade word ingeschonken.
Dat smaakt goed na zo'n zware tocht. Hierna duik ik m'n slaapzak in, kapot was ik.
Na 1.5 werd ik om 11.00 gewekt. Tjoptjop, spullen inpakken en snel even lunchen. Op naar het volgende kamp.
Ik ben moe, voel me vies en heb geen zin in nog een nacht in een tent. Ik stel daarom maar voor om de tocht van morgen naar de gate vandaag maar te doen.
De mannen vinden het geen probleem, lekker een dag eerder bij vrouw en kinderen.
Daarnaast is het vandaag indipendence day, nationale feestdag. Helemaal een reden om thuis te zijn.
Ik verlang naar m'n bed en een douche, een goede motivatie dus.
Wel betekend het dat ik een tocht van 5 uur moet maken naar de gate in plaats van 2 uur naar het kamp.
Het dalen is erg zwaar, een grote belasting op heupen, knieën en enkels. Daar heb ik me flink op verkeken.
Met een mooi doel voor ogen ging ik door, ondanks dat was het afzien.
De eerste 2 uur over de vlakten en lage bebossing waren oke. De laatste 3 uur gingen door het regenwoud.
Jawel REGENwoud, het regende er pijpenstelen.
Het pad veranderde al snel in een stroompje en niet veel later een rivier.
Alles was glibberig en glad, het ergste was nog dat mijn regenpak niet waterproof bleek.
Al snel was ik volledig doorweekt, maar het loopt wel lekker in zo'n regenbui.
Uiteindelijk bij de gate was ik drijfnat. Na de fooien snel de auto in voor de 2 uur durende reis naar Arusha.
De tocht deze ochtend begon zo vroeg omdat het bij zonsopkomst helder is.
Daarnaast geeft het 's nachts een betoverende kijk op de omgeving. Al de lichtjes, sterren en maan. Geweldig mooi.
De opkomende zon die door de wolken schijnt.
De Mt. Meru die op grote afstand te zien is.
De enorme gletsjers van ijs die glinsteren in het zonlicht.
Het was afzien maar het was het allemaal waard!
Einde van de kili in 5 dagen.
Daar zit ik dan weer thuis op de bank.
Het is 20.30 en ik ben net een uur thuis.
Een warme douche en westers toilet doen veel goed. Straks slapen in een echt bed in plaats van een matje, wat zie ik daar naar uit!
De dag begon vroeg, eigenlijk gisteren al.
Om 23.30 ging de wekker, geslapen had ik niet.
Om 23.45 werd er een kop thee wen een bord vol koekjes m'n tentje binnen gebracht. Na de kop thee ben ik me op mijn outfit gaan richten.
Buiten was het ornd de 0 graden, lekker warm dus met zo'n pak kleren.
Om 00.15 vertrokken we richting de top.
Shebo droeg mijn tas zodat ik alle energie kon gebruiken om boven te komen.
Veel energie had ik helaas niet na de slechte nachtrust van de afgelopen dagen.
Op 1/4 deel kwam er een gigantische hoofdpijn opzetten, gevolgd door buikpijn en misselijkheid.
Dit in combinatie met het gebrek aan zuurstof zorgde ervoor dat ik weer naar beneden wou. Dan maar geen van Africa, zo slecht heb ik me nog nooit gevoeld.
Shebo hield zich neutraal, de enige opmerking die hij maakte was; it's to early to give up. Die woorden in combinatie met een slok water en een koekje gaven weer even de moed om door te kunnen.
Na maarliefst 5 minuten had ik dezelfde dip, dit tot 4x toe. Maar we moesten door.
Denkend aan positieve dingen en in een soort trans liep ik stap voor stap achter Shebo aan.
Zigzaggend gingen de we steile helling op.
Met -3 bevroor m'n water en wat het geen pretje om met blote handen een energykoek te eten.
Maar als je blijft doorstappen en je ademhaling onder controle houdt kom je vanzelf boven.
Meerder klimmers gingen de berg weer af zonder de top bereikt te hebben, zij gaven op. Ik ging door en kwam na een zware tocht om 7.00 op de eerste top (Stella point) aan.
Dat geeft een enorme stoot energie en de wil om door te gaan.
Nog 45 minuten doorstappen en ik zou het hoogste punt bereiken.
Het gebrek aan zuurstof zorgt ervoor dat je in kleine passen en een gelijkmatig tempo door moet stappen.
Maar jawel, ik heb het gehaald!
Aan begin van de tocht had ik dit niet gedacht, best trots op mezelf maar uitgeput stond ik dan boven aan de top.
Na een foto en handjes schudden van alle andere klimmers gingen we weer naar beneden.
Het is leuk, alle andere klimmers die op dezelfde dag dezelfde tocht begonnen zie je 5 dagen lang. Je spreekt elkaar in de tentenkampen, onderweg en tijdens pauze's.
De weg naar beneden ging een stuk sneller. We namen een andere route die nog steiler was, hierdoor kon je zandsurfen.
Een uurtje en we waren weer in 't kamp. Hartelijk werd ik ontvangen door de 4 dragers en kok.
Een lekker glas limonade word ingeschonken.
Dat smaakt goed na zo'n zware tocht. Hierna duik ik m'n slaapzak in, kapot was ik.
Na 1.5 werd ik om 11.00 gewekt. Tjoptjop, spullen inpakken en snel even lunchen. Op naar het volgende kamp.
Ik ben moe, voel me vies en heb geen zin in nog een nacht in een tent. Ik stel daarom maar voor om de tocht van morgen naar de gate vandaag maar te doen.
De mannen vinden het geen probleem, lekker een dag eerder bij vrouw en kinderen.
Daarnaast is het vandaag indipendence day, nationale feestdag. Helemaal een reden om thuis te zijn.
Ik verlang naar m'n bed en een douche, een goede motivatie dus.
Wel betekend het dat ik een tocht van 5 uur moet maken naar de gate in plaats van 2 uur naar het kamp.
Het dalen is erg zwaar, een grote belasting op heupen, knieën en enkels. Daar heb ik me flink op verkeken.
Met een mooi doel voor ogen ging ik door, ondanks dat was het afzien.
De eerste 2 uur over de vlakten en lage bebossing waren oke. De laatste 3 uur gingen door het regenwoud.
Jawel REGENwoud, het regende er pijpenstelen.
Het pad veranderde al snel in een stroompje en niet veel later een rivier.
Alles was glibberig en glad, het ergste was nog dat mijn regenpak niet waterproof bleek.
Al snel was ik volledig doorweekt, maar het loopt wel lekker in zo'n regenbui.
Uiteindelijk bij de gate was ik drijfnat. Na de fooien snel de auto in voor de 2 uur durende reis naar Arusha.
De tocht deze ochtend begon zo vroeg omdat het bij zonsopkomst helder is.
Daarnaast geeft het 's nachts een betoverende kijk op de omgeving. Al de lichtjes, sterren en maan. Geweldig mooi.
De opkomende zon die door de wolken schijnt.
De Mt. Meru die op grote afstand te zien is.
De enorme gletsjers van ijs die glinsteren in het zonlicht.
Het was afzien maar het was het allemaal waard!
Einde van de kili in 5 dagen.
-
11 December 2012 - 18:36
Riet Van Lenthe:
Dag Ramon,
Wat goed dat je het gehaald hebt! Laat Mt. Meru maar zitten. Geniet lekker van de safari in de Serengeti en de Nogorogoron(schrijf ik vast niet goed, maar ik ben er wel geweest). De tocht die je nu gemaakt hebt, is een aanslag op je lijf.
hartelijke groet,
Riet -
21 December 2012 - 10:17
Monque :
Hoi Ramon, je zal wel denken, wie is dat nou weer. Ik ben 1 van je moeders collega's. Ik vind het super wat je allemaal al gedaan hebt en geleerd, gezien, en overwonnen..Jarloers!! Wat kan jij ook super schrijven, mooi om te lezen. Wens je nog heel veel plezier de laatste dagen en een goede terug vlucht. Veel sterkte om weer te wennen thuis. En gezellige feestdagen. Groetjes Monique.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
